فيزيکدانان PTB با همکاري پزشکان بيومديکال از Jena به‌دنبال روش‌هايي بهينه

 براي درمان تومور به‌وسيله استفاده از گرما هستند.

به گزارش سرويس علمي ايسنا فيزيکدانان رشته‌هاي مختلف علوم تصميم دارند تا

 با همکاري پزشکان بيومديکال بتوانند با استفاده از نانوذرات مغناطيسي،

 سرطان را با کمک گرما درمان کنند. در اين ارتباط پروژه‌اي مشترک با حمايت

 موسسه‌اي آلماني از طريق بيمارستان دانشگاه Jena تحت مديريت هايک ريشر

 تعريف شده است. در اين پروژه از نانوذرات مغناطيسي براي تزريق به تومور

 در بدن بيماران استفاده مي‌شود. بنابراين اين سوال مطرح است که آيا اين

 نانوذرات در همان محل تومور باقي مي‌مانند و يا در بدن پخش مي‌شوند.

دانستن اين که چه تعداد از اين نانوذرات در تومور جاي مي‌گيرند، براي

 موفقيت روش درمان سرطان با کمک گرما با اهميت است.

امروزه دانشمندان قادرند تا ثابت کنند که در موش‌ها، ريلاکسومتري مغناطيسي

 روشي کاربردي براي درمان گرمايي سرطان است. اين امر اطلاعاتي را در مورد

 موقعيت نانوذرات در بدن – کاملا بدون تماس با بيمار – را در اختيار مي‌گذارد.

براي درمان سرطان در اين روش، نانوذرات مغناطيسي به تومور تزريق و توسط

 ميدان الکترومغناطيس تحريک مي‌شوند. اگر چه نانو ذرات مغناطيسي سبب افزايش

 دماي تومور مي‌شوند اما تنها در صورتي که دما بين 55-60 درجه سانتيگراد

 نگاه داشته شود، سلول هاي سرطاني تخريب مي‌شوند و بافت‌هاي اطراف تحت تاثي

ر قرار نمي‌گيرند. اين فرايند هنوز به‌صورت کيلينکي مورد بررسي و آزمايش

 قرار نگرفته است و هنوز در فاز آزمايشي است.

به گفته محققان، بايد روشي جست‌وجو شود که از اين طريق بتوان مکان و تعداد

 نانوذرات مغناطيسي در بدن را تعيين کرد. بر اين اساس، درمان انتخابي

 تومور قابليت انجام دارد.

دانشمندان PTB دريافته‌اند که ريلاسومتري مغناطيسي مي‌تواند اين اطلاعات را

 بدون تماس با بدن بيمار يا آسيب رساندن به بدن او بدست آورد.

بر اساس اين روش كه قبل از آغاز درمان انجام مي‌شود، ابتدا نانوذرات اکسيد

 فرنيک تزريق شده به تومور سوپرپارامگنتيک مي‌شوند؛ يعني ذرات کوچک

 مغناطيسي مي‌توانند جهت مغناطيسي خود را به‌صورت مستقل از ديگري تغيي

ر دهند. در دماي اتاق، آنها در اتاق به‌صورتي توزيع مي‌شوند که برايند آنها

 گشتاور مغناطيسي ايجاد نمي‌کند. اگر يک ميدان مغناطيسي ثابت اعمال شود،

 اين ذرات در جهت ميدان مغناطيسي قرار مي‌گيرند و گشتاور مغناطيسي آنها قابل

 اندازه‌گيري است. اين ميدان مغناطيسي سپس خاموش مي‌شود و با حسگرهاي حساس

 ميدان مغناطيسي به نام SQUIDs ريلاکسيشن مغناطيسي، يعني بازگشت گشتاور

 مغناطيسي از مکان يکنواخت به‌سوي مکاني با توزيغ آماري، قابل تعيين است.

 دامنه سيگنال ريلاکسيشن اطلاعاتي درمورد کميت ذرات در اختيار مي‌گذارد.

محققان اين روش را در موش‌ها انجام داده‌اند و توانسته‌اند مکان ذرات را

 به‌خوبي تعيين کنند. در برخي از تومورها دانشمندان توانسته‌اند تا 24 ساعت

 بعد از تزريق مقدار نانوذرات در تومور را تعيين کنند در حالي که قبلا تنها

 يک چهارم ذرات تزريق شده قابل شناسايي بودند.

به گزارش ايسنا، به گفته محققان، تاکنون امکان تشريح اين اختلافات در کميت

 نانوذرات مغناطيسي در تومور وجود نداشت. نتايج جديد بر اهميت بيشتر انجام

 ريلاسومتري مغناطيسي در هنگام درمان سرطان با کمک نانوذرات و تعيين کميت

 اين ذرات در تومورها تاکيد دارند

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: